ماه عسل

امروز برنامه ماه عسل رو میدیم خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم.برنامه دکتر صارمی.چقد خوشحال میشم وقتی میبینم اینجور ادمایی هم هست توی کشورم توی شهرم توی مردمم.چقد خوبه که همش یاد خدا بود و به خودش مغرور نبود.خیلی دوست دارم اینجور ادمایی رو  از نزدیک ببینم و پای حرفاشون بشینم.مثل یه خیر اشنایی که میشناسم.بعضیا اینقدر ارتباطشون با خدا خوب و قشنگه که ارامش خاصی توی رفتارشون و صحبتاشون موج میزنه.ادمایی با لبنخند و سرشار از امید.

خیلی دلم میخواد ارتباطم با خدا خیلی قوی باشه .کارام و رفتارام خالی از یاد خدا نباشه.اما به خودم که توجه میکنم میبینم خیلی از غافله غقبم.ادمی که گاهی خیلی تلخ و عصبی و پرخاشگره و باعث ناراحتی اطرافیانش میشه کجای کاره؟؟؟